Wiarę w liczby łączę z wiarą w ludzi. Przewodnik dla bohaterów, Marcin Kamieński

Moja przygoda z DMAIC i Six Sigma rozpoczęła się od… projektu. W moim obszarze (odpowiadałem wówczas za procesy magazynowe) realizowany był projekt Six Sigma, a ja zostałem zaproszony do udziału jako członek zespołu projektowego.  

W moim przypadku decyzja o porzuceniu „normalnej drogi” była świadoma. Udział w projekcie, a tym samym praktyczne doświadczanie poszczególnych elementów DMAIC, przekonał mnie, że ma to sens. Zmiana sposobu pracy, bazowanie na liczbach, danych i faktach pozwoliła mi na nowe spojrzenie na procesy, którymi zarządzałem. To było bardzo cenne doświadczenie.

To była przemyślana decyzja. Aby rozpocząć przygodę z DMAIC, musiałem przejść proces rekrutacyjny oraz odbyć rozmowę z Black Beltami zajmującymi się realizacją projektów optymalizacyjnych w organizacji. Bardzo dobrze wspominam to spotkanie. Wiele się od nich dowiedziałem na temat całego procesu szkoleniowego i codziennej pracy Black Belta. 

Potworów na drodze Belta – nie bez kozery nazywam go czasem Wiedźminem – jest kilka. Największy (i pewnie nie będzie to zaskoczeniem) to miara „Y”, którym opisujemy nasz problem do rozwiązania. Jest to niezmiernie istotne, by już na samym początku zadbać o właściwą definicję problemu i celu projektu. Jeśli nie doprecyzujemy naszej miary już na początku, na naszej drodze spotkamy nie jednego potwora, a puszkę Pandory.

Szczęśliwie miałem wsparcie w wielu osobach.

Po pierwsze, Sponsor projektu. Osoba, która została przeszkolona z zakresu Six Sigma oraz osoba, której bardzo zależało na rozwiązaniu problemu.

Po drugie Black Belci, którzy funkcjonowali już  w organizacji – dla „szczypiorków” służyli nieocenioną pomocą i radą. 

Patrząc z perspektywy czasu stwierdzam, że ogromnym wsparciem był również cały zespół projektowy – grupa zaangażowanych osób, którym „chciało się chcieć”.  

Nie będę oryginalny jeśli powiem, że kluczowymi umiejętnościami dla Lidera projektu, prócz znajomości metodyki DMAIC, są umiejętności liderskiej takie jak: myślenie systemowe, aktywne słuchanie, kreatywność. Być może dla niektórych jest to zaskoczeniem, ponieważ Six Sigma kojarzy się głownie ze statystyką, ale ja stawiam na umiejętności miękkie związane z budowaniem relacji i zaangażowania. 

Nie wiem, czy jest to największa klęska, ale do dziś pamiętam spotkanie zespołu w ramach jednego z projektów, kiedy to jeden z członków zespołu miał zaprezentować efekty przeprowadzonych analiz. Na spotkaniu przy całym zespole okazało się, że osoba prezentująca jest nieprzygotowana i tak naprawdę spotkanie jest bezwartościowe. Jako osobie prowadzącej ten projekt było mi po prostu wstyd, że nie zweryfikowałem tego materiału wcześniej i zmarnowałem czas pozostałych członków zespołu.  

Jako kolejny przykład (a może antyprzykład) mogę podać spotkanie poświęcone generowaniu potencjalnych przyczyn problemu. Na spotkanie prócz członków Zespołu zaprosiłem Kierownika obszaru. Po kilku minutach pracy wiedziałem już, że to spotkanie nie popchnie nas do przodu. Okazało się, że w obecności Kierownika nastąpiła blokada wśród pozostałych uczestników spotkania i nic interesującego nie zostało wypracowane. 

Dwa bardzo istotne momenty, podczas których możemy zapędzić samych siebie w „róg bardzo ciemnego lasu” to skupienie się na tylko i wyłącznie na jednej przyczynie i…tak, oczywiście – na jednym rozwiązaniu. Z pomocą przychodzi często niedoceniana burza mózgów i kreatywna praca całego Zespołu projektowego.  

Musimy pamiętać, że Zespoły mają tendencję do błyskawicznego wskazywania przyczyn i rozwiązań. My, jako liderzy projektów, te pierwsze wskazania musimy traktować jako zaproszenie do dalszego generowania zarówno przyczyn, jak i rozwiązań.

Przede wszystkim musiałem zmienić podejście z „wydaje mi się” na „musimy to potwierdzić”. Metodyka DMAIC, a w szczególności faza Analyse uczy nas potwierdzania określonych wcześniej przypuszczeń, stawianych tez. Z drugiej strony nauczyłem się pytać „dlaczego?”. To cenna umiejętność pozwalająca zmienić perspektywę spojrzenia na proces całego Zespołu.  

To akurat proste:

1. Zdefiniuj problem za pomocą liczb. 

2. Dobierz Zespół ludzi, którym „chce się chcieć”. 

3. Pamiętaj: „DMAIC zawsze wraca po swoje”. 

Przygotowywania do certyfikacji w moim przypadku składały się z dwóch etapów. Po pierwsze, wertowanie materiałów i odświeżanie wiedzy teoretycznej, z drugiej przygotowywanie prezentacji certyfikacyjnej. Gdybym miał coś zrobić inaczej, byłaby to kwestia katalogowania materiałów i przygotowywania poszczególnych etapów prezentacji certyfikacyjnej na bieżąco. Szczerze wszystkich do tego namawiam – kiedy wracam pamięcią do tego okresu, najwięcej czasu straciłem na przeszukiwanie ogromnej liczby materiałów, zdjęć, danych, które najlepiej wpisywały by się w pomysł na prezentację projektu.  

Ścieżka Black Belta pokazała mi, że niezależnie od tego, jacy jesteśmy wyjątkowi i specyficzni, tak naprawdę mamy bardzo podobne problemy, a DMIAC sprawdza się niezależnie od branży. Praktyczna realizacja działań optymalizacyjnych potwierdziła, że siła tkwi w zespole projektowym.  

Na horyzoncie kolejne szkolenie Green Belt. Kolejna grupa ludzi, którą będę mógł obserwować, z którą będę mógł wspólnie przeżywać (takie same, jak moje kiedyś) wątpliwości, potknięcia i sukcesy. Grupa osób, która podobnie jak ja, przejdzie przemianę w „Wiedźmina” gotowego do walki z potworami 🙂   

Marcin Kamieński Six Sigma Black Belt – wychowanek, obecnie Trener Akademii Białego Kruka. Na co dzień realizuję zadania związane z ciągłym doskonaleniem w Łańcuchu Dostaw Kompanii Piwowarskiej. Wiarę w liczby łączę z wiarą w ludzi. Uważam, że każdy projekt to okazja do nauki dla siebie oraz członków zespołu. Nie ma skutecznego wdrożenia i utrzymania wdrożonych zmian bez zbudowania właściwych relacji i zaufania.